Volg mij op het avontuur naar Nepal

Updates Nepal- Deel 1 

 Daar ben ik dan in Nepal. In mijn gedachten heb ik dit moment wel duizend keer gedroomd, maar nu ben ik er echt. Ik ben ontzettend warm ontvangen door het gastgezin waar ik verblijf. Ze voelen nu al aan als mijn Nepalese mama en papa :) 

In dit land voel ik mij zo intens gelukkig. Overal waar ik kijk zie ik glimlachende mensen en kleurtjes. Ik ben zo dankbaar dat ik hier mag zijn en mee mag helpen om voor de weeskinderen te zorgen.

Ik heb wel veel indrukken te verwerken, omdat het in Nepal zo anders is dan in Nederland. Ik heb al veel droevige verhalen gehoord, zoals het meisje die hier sinds kort in het gastgezin woont. Het meisje moet bijvoorbeeld nog helemaal leren hoe ze moet eten. Zij weet bijvoorbeeld niet dat je de schil van een mandarijntje niet moet opeten. De kindjes op straat staren naar mij en willen mij aanraken. Ik voel mij ontzettend rijk hier. 

Heel veel indrukken dus, maar alles is goed. Ik ben zo blij dat ik hier heen kan om goeds te doen. De kids in het weeshuis beginnen al aan mij te wennen. Hand in hand haal ik ze op van school, help ik ze met hun huiswerk en dansen we samen. De kinderen zijn hier zo blij met zo weinig. En ik ben zo blij om hier te mogen zijn. 

To be continued

 

 Verven met alle kleuren van de regenboog 

Vandaag was ik met de kids huiswerk aan het maken. En een van de opdrachten voor school was een “spray painting” maken. Super leuk dacht ik, maar toen de kids met droevige gezichten zeiden dat ze niet eens papier hadden om die spray paintings te maken deed dat wel iets met mij. Ik kan mij dat thuis niet voorstellen als ik wilde knutselen dan stond er een hele la vol met verf, kwasten en alle kleuren papier van de regenboog voor mij klaar. En de kinderen hier konden niet eens hun school opdracht maken omdat ze geen wit papier hadden. 

Maar gelukkig ben ik met de kids gaan winkelen en zaten we aan het eind van de dag helemaal onder het verf. Het gaat echt om de kleine dingetjes die de kinderen gelukkig maken, en ik ben zo blij dat ik die kleine dingetjes aan hun kan geven. 

 

 

Mick de superheld van de kinderen  

Elke ochtend, wanneer ik hand in hand met de kinderen naar school loop, vertellen de kids mij een ander verhaal. De ene keer is het dat hun droom is om astronaut te worden en dat ze een selfie willen maken met de aarde op de achtergrond. De andere keer dat ze samen met beroemde zangeres Taylor Swift liedjes willen zingen. 

Maar als ik dan zo loop gaat het eigenlijk voornamelijk over het nieuwe weeshuis waar Mick zo druk mee bezig is.  De kinderen zeggen dan “excuus me India, did you know that Mick is building us a home, a real home”. En elke keer weer doe ik net alsof ik er niks van af weet en stel ik ze 100 vragen waardoor hun gezichtjes gaan stralen bij het geven van het antwoord.

Mijn grootste droom is om deze prachtige lieve kinderen, die ik elke dag bij mij mag hebben in een veilige “home” te zien.

Mick is heilig bij de kinderen. Bijzonder he dat een persoon zo veel kan betekenen voor een kind. Net zoals op de foto, is Mick voor de kinderen een superheld! Belangrijker dan landen op de maan of liedjes zingen met beroemdheden. 

 

Skypen met de Nederlandse kinderen van de Amalia Astro 

Een paar dagen terug hebben de Nederlandse kindjes met de Nepalese kindjes op de Amalia Astro school geskypt. Dit was echt heel bijzonder om te zien. Wat een verschil. De Nepalese meisjes konden hun ogen niet geloven; hebben de Nederlandse kinderen een poppen/bouw hoek? En de Nederlandse kinderen vonden namaste zeggen super stoer en waren trots dat ze engelse woordjes konden verstaan.
 
Het zijn allemaal kinderen, maar ze groeien op in een totaal verschillende omgeving. En ik denk dat het heel erg bijzonder was voor de kinderen om elkaars omgeving te zien. En vergeet niet, de Nepalese kinderen hebben misschien geen poppen of bouw hoek maar krijgen gelukkig wel heel veel liefde en aandacht.
 
Ik vond het zo ongelofelijk mooi dat de Nepalese kinderen geen moment “jaloezie” uiten, maar alleen maar gunnen. Dat ze naar mij toe rennen en zeggen “wat gaaf he India dat ze poppen hebben” en vervolgens gewoon weer tevreden buiten door spelen met hun elastieken bal. 
 
Wat zijn het toch allemaal prachtige mensjes. De Nederlandse en de Nepalese. Misschien koop ik wel een mooie pop en wat blokken voor de Nepalese kindjes, gewoon omdat ik van ze hou :) 
 
 
The End 

Het is niet te beschrijven of vast te leggen hoeveel ik van de kinderen ben gaan houden. 2 maanden lang heb ik elke dag van deze prachtige zonnestraaltjes genoten.

Het was een fantastische laatste dag. Ik heb door donaties en zelf hard te werken thuis, naast een donatie voor het bouwen van het nieuwe huis, een prachtig afscheid cadeautje voor iedereen kunnen kopen. Ik heb nog nooit zo veel stralende gezichtjes gezien.
Ze waren niet eens uitbundig blij. Meer beduusd en verwonderd. Je moet je voorstellen dat ze nog nooit zo' n mooi speelgoedje hebben gehad.

Dit hele avontuur was elk uurtje bij de kassa werken en elke koffie die ik geserveerd heb waard. Het gevoel van iets geven bracht mij op een roze wolk van blijdschap. En volgens mij zaten de kinderen op dezelfde wolk, aan hun gezichtjes te zien :)

Het komt helemaal goed met deze kindjes. Liefde is wat wij nodig hebben. En liefde is wat ik gegeven heb ♥️ en gelukkig blijft Mick bij ze. 

Alle lieve donaties die ik nu nog gegeven worden via de website of via mijn bankrekening stuur is door naar Mick. Ik ben misschien niet meer in Nepal, maar het zal goed tercht komen en gebruikt worden voor het bouwen van het nieuwe weeshuis. Dank jullie wel voor alle lieve steun en donaties. Ik had deze prachtige kinderen niet kunnen helpen zonder jullie hulp. 

Namaste! 

foto van Indiagoes2.    foto van Indiagoes2. foto van Indiagoes2.

Skyping with India   

Hier op de foto zie je dat de kinderen met mij aan het Skypen zijn. De kinderen zitten altijd in mijn gedachten en ook al kan ik ze niet knuffelen. Het is zo fijn om hun lieve gezichtjes te zien en met ze te kunnen praten, al is het alleen maar door mijn kleine I Phone schermpje heen. Jullie zitten in mijn hart en daar zullen jullie altijd blijven. En hopelijk in de toekomst kan ik jullie weer in het echt zien en knuffelen. 

 

 

The children teaching me how to Nepali dance The children teaching me how to Nepali dance The children teaching me how to Nepali dance
Afscheid knuffel Mijn laatste dag bij de kinderen. Een grote groep hug. Wat ga ik deze kinderen missen! Afscheid knuffel